Daunina & Rosin

De cap a 1913, un roman biarnés, « Daunina e Rosin », que puntejava dens lo jornalet La Bouts de la terre.

Lo joen autor, Joan de Hustaish, qu'ei de Vitenh, au ras de Sau-vatèrra ; los sons pair e mair, borders de Lacoarret, que'u hen estudiar tà regent. Nomat a Ipòna en Argeria, que comencè d'escriver e que deviengó deus mei valents ajudaires deu na-vèth jornalet. A la guèrra, que he lo son dever com brancardièr e, com ne tornava, qu'èra recebut inspector primari, puish que passava director d'Escòla normala.

Qu'a signat enqüèra las pajas trufècas e ironics deu son « Via-tge a la lua ».

Mes la soa òbra de consequéncia qu'ei com ac disèm adès « Daunina e Rosin ». Roman publicat dens La Bouts de la terre, puish dens los Reclams (1926) qu'ei un rosari d'amor qui's des-glara enter dus gojatòts : Rosin vailet e Daunina hilha de la maison de Lavia ; lo mainat que s'i amuisha viu com l'eslambrec, la nèna, la soa amiga, emparlida e badinaira.

Miquèu de Camelat, La Litterature gascoune, Pau, Marrim-pouey, 1950, p. 136.